"Pytania zadawane sobie"

Na początek pozwolę sobie przybliżyć Wam wiersz autorstwa W. Szymborskiej.

Zdecydowałem się na niego, gdyż seria pytań, wprowadziła mnie w dość ciekawe zastanowienie uwieńczone zadowalającymi wnioskami. Myślę, że każdy z Nas odbierze go w sposób dość indywidualny, co uważam za dobre...

Przeczytajmy, zastanówmy się, zapytajmy, odpowiedzmy...

"Pytania zadawane sobie"

Co treścią jest uśmiechu

 i podania ręki ?

Czy nigdy w powitaniach

                   

nie jesteś daleka,

tak jak bywa daleki

człowiek od człowieka,

gdy wyda sąd niechętny

 pierwszego wejrzenia ?

Czy każdą dolę ludzką

 otwierasz jak książkę,

nie w czcionce,

 nie w jej kroju

szukając wzruszenia ?

Czy na pewno, czy wszystko

 odczytujesz z ludzi ?

Wymijające słowo

 dałaś w odpowiedzi,

pstry żart w miejsce szczerości -

jak obliczysz straty ?

Nieziszczone przyjaźnie,

 lodowate światy.

Czy wiesz, że przyjaźń trzeba

współtworzyć, jak miłość ?

Ktoś w tym surowym trudzie

nie dotrzymał kroku.

A czy w błędach przyjaciół

twej winy nie było ?

Ktoś żalił się i radził.

Ile łez obeschło,

zanim przyszłaś na pomoc ?

Współodpowiedzialna

za szczęście tysiącleci -

czy nie lekceważysz

pojedynczej minut

łzy i skurczu twarzy ?

Czy nigdy nie wymijasz

cudzego wysiłku ?

Stała szklanka na stole

i nikt jej nie spostrzegł,

aż dopiero gdy spadła

nieuważnym potrącona ruchem.

Czy w ludziach wobec ludzi

wszystko jest najprostsze ?